Το συνηθέστερο εύρημα στο μαστό είναι η διαπίστωση μιας διόγκωσης, που τις περισσότερες φορές είναι ανώδυνη, ανακαλύπτεται τυχαία και σχεδόν πάντα οδηγεί σε πανικό για κάποια πιθανή κακοήθεια. Δεν είναι όμως όλες οι διογκώσεις του μαστού κακοήθειες! Αντίθετα 7 από τα 10 ογκίδια που ανιχνεύουν οι γυναίκες στο στήθος τους είναι καλοήθη.

                                                                                                

Είναι ο πιο κοινός καλοήθης όγκος που εμφανίζεται κυρίως σε νεαρές ηλικίες (15-35 ετών). Είναι ευκίνητο ογκίδιο που ψηλαφάτε εύκολα κάτω από το δέρμα και αποτελείται από ινοαδενικό ιστό. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να μεγαλώσει λόγω των υψηλών ποσοστών οιστρογόνων. ΔΕΝ εξαλλάσσεται σε καρκίνο, σπάνια όμως (3-5% ) μπορεί να βρεθεί καρκίνος στην περιφέρεια του ινοαδενώματος. Όταν επιβεβαιωθεί με βιοψία ότι πρόκειται για ινοαδένωμα δεν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί. Η χειρουργική εξαίρεση ωστόσο είναι εύκολη και με άριστα αισθητικά αποτελέσματα.

Είναι μορφώματα στο μαστό γεμάτα με υγρό. Έχουν ομαλή υφή και είναι κινητές. Εμφανίζονται σε νέες γυναίκες (20-40 ετών), σε ποσοστό 10%. Στη δημιουργία τους συμβάλουν οι ορμόνες γι αυτό και εξαφανίζονται στην εμμηνόπαυση. Όταν είναι μεγάλες σε μέγεθος μπορούμε εύκολα να τις αναρροφήσουμε.

Πρόκειται για κυστικές αλλοιώσεις στο μαστό που οφείλονται σε διακυμάνσεις των επιπέδων των ορμονών, παρουσιάζοντας έξαρση κυρίως προεμηνορρυσιακά. Γίνονται αντιληπτές ως μικρά οζίδια και εμφανίζονται συνήθως στο άνω και έξω τεταρτημόριο του μαστού, προκαλώντας την αίσθηση «φουσκωμένων», επώδυνων μαστών. Οι αλλοιώσεις αυτές είναι πολύ συχνές και εμφανίζονται σε ποσοστό 40%. Εξαφανίζονται μετά την εμμηνόπαυση και δεν χρήζουν ιδιαίτερης χειρουργικής αντιμετώπισης.

Είναι μια καλοήθης διεργασία όπου υπάρχει υπερπλασία του επιθηλίου των γαλακτοφόρων πόρων και δημιουργεί έκκριση οροαιματηρού υγρού. Πρέπει ωστόσο πάντα να γίνεται περαιτέρω διερεύνηση καθότι σε ποσοστό 8-10% των περιπτώσεων ετερόπλευρης, οροαιματηρής ρύσης από έναν πόρο της θηλής μπορεί να υπάρχει μη διηθητικό πορογενές καρκίνωμα του μαστού.

 

ΑΜΑΣΤΙΑ: Είναι η συγγενής έλλειψη των μαστών που μπορεί να συμβαίνει στον ένα ή και στους δύο μαστούς. Μπορεί να συνυπάρχει και έλλειψη θηλής και θηλαίας άλω.

ΠΟΛΥΜΑΣΤΙΑ: Ύπαρξη επικουρικών μαστών, συνήθως στη μασχαλιαία χώρα.

ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΕΙΣΟΛΚΉ ΤΗΣ ΘΗΛΗΣ: Όταν η θηλή αντί να προβάλει προς τα έξω, είναι προς τα μέσα.

ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΙ ΜΑΣΤΟΙ Ή ΘΗΛΕΣ: Όταν υπάρχουν παραπάνω από δύο μαστοί ή παραπάνω από δύο θηλές κατά μήκος της γαλακτικής γραμμής.

ΨΕΥΔΟΜΑΣΤΙΑ: Όταν αναπτύσσεται η θηλή και η θηλαία άλως χωρίς να υπάρχει μαζικός αδένας.

ΑΝΙΣΟΜΑΣΤΙΑ: Είναι η ύπαρξη φυσιολογικής ανάπτυξης του ενός μαστού και υπολειπόμενης ανάπτυξης του άλλου. Απόλυτη συμμετρία των δυο μαστών δεν υπάρχει.

Από τις γυναίκες που θα παρουσιάσουν κάποιο εύρημα στο μαστό στη διάρκεια της ζωής τους περίπου το 10% θα αναπτύξει σε κάποια χρονική στιγμή καρκίνο. Ο καρκίνος του μαστού προκαλείται από τη βλάβη των κυττάρων του μαστού, τα οποία αυξάνονται δημιουργώντας κακοήθη όγκο. Ο καρκίνος του μαστού είναι η συνηθέστερη αιτία θανάτου των νεαρών γυναικών στις μέρες μας. Η έγκαιρη διάγνωση πιθανόν να οδηγήσει στη διατήρηση του μαστού και την ίαση των περισσότερων περιπτώσεων.

 •όζος (πολύ μικρό ογκίδιο ) στο στήθος , ο οποίος είναι ψηλαφητός

 •αλλαγή του δέρματος του μαστού (ερεθισμός, κοκκίνισμα, όψη σαν φλοιός πορτοκαλιού)

 •αλλαγή στην εικόνα της θηλής του μαστού (εισολκή της θηλής).

 •έκκριση υγρού από τη θηλή

 •.ασυμμετρία των μαστών και αλλαγές στο περίγραμμά τους

 

 • το οικογενειακό ιστορικό

 •η παρατεταμένη έκθεση σε οιστρογόνα, όπως στη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (η οποία όμως προφυλάσσει τις γυναίκες από άλλες σοβαρές παθήσεις),η πρώιμη έναρξη της εμμήνου ρύσεως και η καθυστερημένη εμμηνόπαυση

 •η ηλικία (οι γυναίκες μετά τα 40 πρέπει να κάνουν τακτικά μαστογραφία)

 •γενετικοί παράγοντες (BRCA1 ή BRCA2 γονίδια)

 •η πρώτη εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία, ενώ αντίθετα η κύηση σε νεαρή ηλικία και ο θηλασμός προστατεύουν

 •η έκθεση σε βλαβερή ακτινοβολία

 •η παχυσαρκία και η δίαιτα πλούσια σε λιπαρά και αλκοόλ

 • καλοήθης βλάβη μαστού με ατυπία

 

 • φυσική εξέταση-αυτοεξέταση μια φορά το χρόνο

 •υπερηχογράφημα μαστού στις νεαρές γυναίκες

 •μαστογραφία αναφοράς μεταξύ 35-40 ετών και μετά τα 40 έτη ετησίως

 •μαγνητική τομογραφία

 •βιοψία μαστού (με λεπτή βελόνα, στερεοτακτική, ανοικτή)

 •ψηλάφηση μαστού μια φορά ετησίως από γυναικολόγο ή μαστολόγο

Ο καρκίνος του μαστού ανήκει στην κατηγορία των καρκίνων που συνήθως αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά, ειδικά αν η διάγνωση είναι έγκαιρη. Η θεραπεία καθορίζεται ανάλογα με τον ιστοπαθολογοανατομικό τύπο και μπορεί να γίνει με χειρουργική επέμβαση, ακτινοβολία, χημειοθεραπεία, ορμονικά φάρμακα ή με συνδυασμό αυτών. Η σύγχρονη χειρουργική του μαστού τείνει να γίνεται όλο και πιο συντηρητική, με την υιοθέτηση της ογκεκτομής/τμηματεκτομής για την αφαίρεση του όγκου και την αφαίρεση μόνο του φρουρού λεμφαδένα για την αξιολόγηση πιθανής ύπαρξης μεταστάσεων στους μασχαλιαίους λεμφαδένες.

Συστήνεται κάθε γυναίκα να ψηλαφεί μόνη της τους μαστούς της μία φορά το μήνα, μετά την περίοδο(7η -11η μέρα του κύκλου). Η αυτοεξέταση μπορεί στην αρχή να δυσκολεύει τις γυναίκες, αλλά με την κατάλληλη καθοδήγηση από το γυναικολόγο μαθαίνουν την ανατομία του στήθους στους και τα ύποπτα σημεία που θα πρέπει να τους ανησυχήσουν. Οι περισσότεροι όγκοι εξάλλου έχουν βρεθεί από τις ίδιες τις γυναίκες! Επίσης, στην ετήσια επίσκεψη, ο γυναικολόγος οφείλει να κάνει ψηλάφηση μαστού και αν κρίνει απαραίτητο υπερηχογράφημα μαστού. Σε ηλικία 35-40 ετών πρέπει να γίνεται η πρώτη μαστογραφία(αναφοράς) την οποία κρατάει η γυναίκα στο αρχείο της για σύγκριση με τις επόμενες μαστογραφίες. Μετά τα 40 έτη η μαστογραφία πρέπει να γίνεται ετησίως και καλό θα ήταν να συνοδεύεται και από υπερηχογράφημα μαστών, ειδικά στις γυναίκες με πυκνό μαστό. Σε γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού ο έλεγχος πρέπει να αρχίζει στην ηλικία των 30 ετών με μαστογραφία και πιθανώς μαγνητική τομογραφία.