ΚΥΗΣΗ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Η κύηση υψηλού κινδύνου χαρακτηρίζεται από κάποια κατάσταση η οποία υποβάλλει την επίτοκο, το αναπτυσσόμενο έμβρυο ή και τους δύο σε κίνδυνο υψηλότερο του φυσιολογικού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της λοχείας. Αποτελεί το 14% περίπου του συνόλου των κυήσεων, ενοχοποιείται πάνω από 50%-60% για περιγεννητική και μητρική νοσηρότητα/θνητότητα και τέλος ευθύνεται για το 60% περίπου των πρώτων καισαρικών τομών.

 

 

Διακρίνονται σε μητρικής και εμβρυϊκής προέλευσης.

Μητρικοί παράγοντες:

 

Μια γυναίκα με κύηση υψηλού κινδύνου παρακολουθείται με:

•  Συχνότερες ιατρικές επισκέψεις

•  Εξειδικευμένες εξετάσεις ανάλογα με το πρόβλημα

•  Συνεργασία με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων

•  Αιματολογικές εξετάσεις

•  Αμνιοπαρακέντηση

•  Υπερηχογραφήματα και παρακολούθηση του εμβρύου.

Η πρόγνωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την υποκείμενη νόσο. Κάποια νοσήματα είτε προκαλούν δυσκολίες στο να μείνει μία γυναίκα έγκυος είτε αυξάνουν τους κινδύνους για το έμβρυο στην κύηση.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα ο οποίος παράγει τη θυρορμόνη. Παθολογικά επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδούς πιθανώς να προκαλέσουν προβλήματα στην κύηση και να επηρεάσουν την ανάπτυξη του εμβρύου. Η θυρεοειδική νόσος ελέγχεται με φαρμακευτική θεραπεία, και εφόσον τα επίπεδα των ορμονών συντηρούνται σε φυσιολογικά επίπεδα, η κύηση διεξάγεται με ασφάλεια για τη μητέρα και το παιδί.

Κάποια άλλα νοσήματα συνήθως δεν επιδρούν στην κύηση, εντούτοις η εγκυμοσύνη μπορεί να έχει επιδράσεις σε αυτά. Σε αυτά περιλαμβάνονται το άσθμα και οι φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου (ελκώδης κολίτιδα, νόσος Crohn). Η εγκυμοσύνη συχνότερα βελτιώνει τα συμπτώματα σ’ αυτές τις γυναίκες, εντούτοις σε κάποιες περιπτώσεις τα συμπτώματα επιδεινώνονται ή δεν μεταβάλλονται.  

Πολλά από τα φάρμακα που δίνονται στην επιληψία δεν είναι συμβατά με την κύηση ή προκαλούν τερατογένεση. Καλό είναι λοιπόν μια γυναίκα πριν μείνει έγκυος να τροποποιήσει τη φαρμακευτική της αγωγή, πάντα σε συνεργασία με το νευρολόγο και γυναικολόγο της.

Γυναίκες με νοσήματα του κολαγόνου (συστηματικό ερυθηματώδη λύκο) ή με υποκείμενη νεφρική ή καρδιακή νόσο, αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους στην κύηση η οποία μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση της κατάστασης τους.

Η μη σωστή θρέψη και ανάπτυξη του εμβρύου εξαιτίας κάποιας υποκείμενης νόσου της μητέρας, μπορεί να προκαλέσει την ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη (IUGR – intrauterine growth restriction) του εμβρύου, στην οποία ο κίνδυνος αποβολής είναι αυξημένος.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία διαταραχή η οποία επιδρά αλλά και επηρεάζεται από την εγκυμοσύνη. Ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσει αποβολή, ανωμαλίες της διάπλασης του εμβρύου  και πρόωρο τοκετό. Όταν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα της επιτόκου ελέγχονται στα φυσιολογικά επίπεδα οι κίνδυνοι μειώνονται σημαντικά, εντούτοις ο έλεγχος των επιπέδων της γλυκόζης στην εγκυμοσύνη είναι δυσχερέστερος. Γενικά οι ανάγκες ινσουλίνης αυξάνονται κατά τη διάρκεια της κύησης.

 

Μία γυναίκα με χρόνιο νόσημα δε θα ήταν σφάλμα να δεχθεί ιατρική συμβουλή ακόμα και πριν την έναρξη της εγκυμοσύνης. Η μέλλουσα μητέρα θα πρέπει να γνωρίζει τις επιδράσεις της εγκυμοσύνης στο πρόβλημα της, καθώς και τους κινδύνους στους οποίους μπορεί να υποβληθεί η ίδια και το μωρό της εξαιτίας της κατάστασης της υγείας της. Ορισμένες φορές επιβάλλεται η τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής σε κάποια μη βλαπτική για το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει αγωγή συμβατή με την εγκυμοσύνη (π.χ επιληψία) οι κίνδυνοι της επίδρασης της στο έμβρυο πρέπει να συγκρίνονται με αυτούς για τη μητέρα που διακόπτει τα φάρμακα.

Εάν μία γυναίκα με πρόβλημα υγείας δεν έχει πάρει ιατρική συμβουλή, θα πρέπει να τη ζητήσει αμέσως μόλις συνειδητοποιήσει ότι είναι έγκυος, και να μην περιμένει λίγες εβδομάδες όπως στις φυσιολογικές κυήσεις, διότι ορισμένες παθήσεις συνδέονται με αυξημένες πιθανότητες αποβολής.